มรดกโลกแหล่งนี้อยู่ราว 506 กิโลเมตรนอกชายฝั่งโคลอมเบีย ประกอบด้วยเกาะมาลเปโล (พื้นที่ 350 เฮคแตร์) และสภาพแวดล้อมทางทะเลรอบแหล่ง (พื้นที่ 857,150 เฮคแตร์) อุทยานทางทะเลอันกว้างใหญ่แห่งนี้เป็นเขตห้ามทำการประมงที่ใหญ่ที่สุดในแปซิฟิกเขตร้อนตะวันออก (Eastern Tropical Pacific) เป็นที่อยู่อาศัยที่สำคัญของสปีชีส์ในทะเลที่อยู่ในภาวะถูกคุกคามระดับระหว่างประเทศ และเป็นแหล่งอาหารหลักที่เป็นผลทำให้เป็นแหล่งรวมความหลากหลายของชีวภาพทางทะเล โดยเฉพาะเป็น “อ่าง” (reservoir) ที่รวมฉลาม ปลาหมอทะเล (giant grouper) และปลากระโทงแทง (billfish) และเป็นหนึ่งในสถานที่ไม่กี่แห่งในโลกที่มีการยืนยันการพบฉลามจมูกสั้นฟันเลื่อย (short-nosed ragged-tooth shark) ที่เป็นฉลามน้ำลึก แหล่งนี้เป็นที่รู้จักกันในฐานะหนึ่งในแหล่งดำน้ำชั้นนำของโลกเนื่องจากมีผนังทะเลที่ชัน และถ้ำธรรมชาติที่สวยงาม เขตน้ำลึกเหล่านี้หล่อเลี้ยงประชากรสำคัญของผู้ล่าขนาดใหญ่และสปีชีส์ที่อาศัยอยู่ในทะเลเปิด (ได้มีการบันทึกจำนวนรวมของฉลามหัวค้อนมากกว่า 200 ตัว และฉลามซิลกี (silky shark) มากกว่า 1,000 ตัว รวมทั้งฉลามวาฬและทูน่า) ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ถูกรบกวนซึ่งสัตว์เหล่านี้ยังคงรักษารูปแบบการดำเนินชีวิตตามธรรมชาติ
เขตสงวนพันธุ์สัตว์และพืชมาลเปโล ได้รับเลือกเป็นมรดกโลกทางธรรมชาติในการประชุมครั้งที่ 30 ปี พ.ศ. 2549 (ค.ศ. 2006) ณ กรุงวิลนีอุส เทศมณฑลวิลนีอุส ประเทศลิทัวเนีย โดยใช้เกณฑ์ดังนี้
(VII) - เป็นตัวอย่างที่เด่นชัดของการเป็นตัวแทนในวิวัฒนาการสำคัญต่างๆในอดีตของโลก เช่น ยุคสัตว์เลื้อยคลาน ยุคน้ำแข็ง ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการพัฒนาความหลากหลายทางธรรมชาติบนพื้นโลก
(IX) - เป็นแหล่งที่เกิดจากปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่มีเอกลักษณ์หายากหรือสวยงามเป็นพิเศษ เช่น แม่น้ำ น้ำตก ภูเขา
จาก
en.wikipedia.org
th.wikipedia.org
www.thaiwhic.go.th
whc.unesco.org
