โรงละครเริ่มเปิดใช้ในปี ค.ศ. 1973 (พ.ศ. 2516) เป็นงานสถาปัตยกรรมที่ยิ่งใหญ่แห่งคริสต์ศตวรรษที่ 20 (พุทธศตวรรษที่ 25) ซึ่งได้รวบรวมการสร้างสรรค์และเปลี่ยนแปลงทั้งการออกแบบสถาปัตยกรรมและโครงสร้างประติมากรรมที่ยิ่งใหญ่ ตั้งอยู่ในพื้นที่โดดเด่นตรงส่วนปลายแหลมที่ยื่นเข้าหาอ่าวซิดนีย์ ตัวอาคารมีอิทธิพลต่อสถาปัตยกรรมอื่น ๆ โรงละครประกอบด้วย 3 กลุ่มห้องซ้อนกันในรูปเปลือกหอย ซึ่งภายใต้มีห้องโถงใหญ่ 2 ห้องสำหรับการแสดงและภัตตาคาร โครงสร้างเปลือกหอยตั้งอยู่บนฐานมหึมาล้อมรอบด้วยบริเวณชานเฉลียง (ระเบียง) ใช้สำหรับเป็นทางเดินเท้า ในปี ค.ศ. 1957 (พ.ศ. 2500) เมื่อโรงละครได้รับรางวัลจากคณะกรรมการนานาชาติที่มอบให้แก่ ยอร์น อุตซอน (Jørn Utzon) สถาปนิกชาวดัทช์ นั่นแสดงถึงการเข้าถึงการก่อสร้างรูปแบบใหม่ ที่มีแนวคิดมาจากเปลือกส้มของพระเจ้าที่ร่วงหล่นลงมาจากฟ้า
โรงอุปรากรเองมีขนาดประมาณ 1.8 เฮกเตอร์ (4.5 เอเคอร์) ภายในประกอบไปด้วยห้องต่างๆดังนี้
- โรงแสดงคอนเสิร์ต 2,679 ที่นั่ง และมีไปป์ออร์แกนที่ใหญ่ที่สุดในโลก
- โรงอุปรากร 1,547 ที่นั่ง
- โรงละคร 544 ที่นั่ง
- เพลเฮาส์ 398 ที่นั่ง
- โรงภาพยนตร์ 364 ที่นั่ง และ
- อื่น ๆ ประกอบด้วยสตูดิโอสำหรับซ้อม 5 ห้อง ภัตตาคาร 4 ร้าน บาร์ 6 แห่ง ฯลฯ
ตัวโรงละครมีความสูง 65 เมตร ด้านยาว 183 เมตร จุดที่กว้างที่สุดมีความยาว 120 เมตร และเสาเข็มฝังเข้าไปในดินมีความลึกถึง 25 เมตร
โรงอุปรากรซิดนีย์ ได้รับเลือกเป็นมรกดกโลกทางวัฒนธรรม ในวันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2550 (การประชุมครั้งที่ 31) ณ เมืองไครสต์เชิร์ช ภาคแคนเทอร์เบอรี่ ประเทศนิวซีแลนด์ โดยใช้เกณฑ์คือ
(I) - เป็นตัวแทนในการแสดงผลงานชิ้นเอกที่จัดทำขึ้นด้วยการสร้างสรรค์อันชาญฉลาดของมนุษย์
จาก
th.wikipedia.org
www.thaiwhic.go.th
