เมืองเก่าลามู เป็นชุมชนสวาฮิลี (Swahili) ที่เก่าแก่ที่สุดและได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดีที่สุดในแอฟริกาตะวันออกซึ่งยังคงรักษาหน้าที่ใช้สอยดั้งเดิมไว้ สร้างด้วยหินปะการังและไม้โกงกาง เมืองนี้มีลักษณะเด่นที่รูปทรงสิ่งก่อสร้างที่เรียบง่าย เสริมความน่าสนใจด้วยรายละเอียด เช่น ลานภายในอาคาร ระเบียงมีหลังคาคลุม และประตูที่แกะสลักอย่างละเอียดงดงาม ลามูเป็นสถานที่จัดเทศกาลสำคัญของมุสลิมมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 19 (พุทธศตวรรษที่ 24) และได้กลายเป็นศูนย์กลางสำคัญสำหรับการศึกษาวัฒนธรรมอิสลามและสวาฮิลี
เมืองเก่าลามู ได้รับการเลือกเป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรมในการะประชุมครั้งที่ 25 ในปี พ.ศ. 2544 (ค.ศ. 2001) ณ กรุงเฮลซิงกิ ภูมิภาคอูสิมา ประเทศฟินแลนด์ โดยใช้เกณฑ์คือ
(II) - เป็นสิ่งที่มีอิทธิพลยิ่ง ผลักดันให้เกิดการพัฒนาสืบต่อมาในด้านการออกแบบทางสถาปัตยกรรม อนุสรณ์สถาน ประติมากรรม สวน และภูมิทัศน์ ตลอดจนการพัฒนาศิลปกรรมที่เกี่ยวข้อง หรือการพัฒนาการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ ซึ่งได้เกิดขึ้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง หรือบนพื้นที่ใดๆ ของโลกซึ่งทรงไว้ซึ่งวัฒนธรรม
(IV) - เป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของประเภทของสิ่งก่อสร้างอันเป็นตัวแทนของการพัฒนาทางด้านวัฒนธรรม สังคม ศิลปกรรม วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี อุตสาหกรรม ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ
(V) - เป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของวัฒนธรรมมนุษย์ ขนบธรรมเนียมประเพณีแห่งสถาปัตยกรรม วิธีการก่อสร้าง หรือการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ ซึ่งเสื่อมสลายได้ง่ายจากผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมตามกาลเวลา
จาก
en.wikipedia.org
th.wikipedia.org
www.thaiwhic.go.th
whc.unesco.org
