เกาะมุก หลักฐานเกาะเศรษฐกิจนี้ ประกอบด้วยอาคาร 17 หลังในเมืองมูฮารัก เขตผู้ว่าราชการมุฮาร์รัก, อาคาร 3 หลังสร้างบนฐานสุสานเปลือกหอยนอกชายฝั่ง, ส่วนหนึ่งของชายฝั่งและป้อมคาลัด บู มาฮี บนปลายตอนใต้สุดของเกาะมูฮารัก, จากที่ซึ่งใช้เป็นที่ออกเรือไปยังฐานสุสานเปลือกหอย อาคารต่างๆ ประกอบด้วยบ้านของพ่อค้าที่ร่ำรวย ร้านค้า คลังเก็บสินค้าและมัสยิด แหล่งนี้เป็นตัวอย่างสมบูรณ์แห่งสุดท้ายที่ยังคงอยู่ ของธรรมเนียมการงมหอยมุกและความมั่งคั่งที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งการแลกเปลี่ยน ค้าขายมุกเป็นส่วนสำคัญของเศรษฐกิจรอบอ่าว ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 2 หรือพุทธศตวรรษที่ 7 ถึง ค.ศ. 1930 (พ.ศ. 2473) เมื่อญี่ปุ่นพัฒนาการผลิตมุกเลี้ยง แหล่งยังเป็นตัวอย่างที่สำคัญของธรรมเนียมการใช้ประโยชน์ทรัพยากรทางทะเลและผลกระทบของมนุษย์ต่อสิ่งแวดล้อมซึ่งกอร์ปขึ้นเป็นทั้งระบบเศรษฐกิจและลักษณะทางวัฒนธรรมของสังคมเกาะ
เกาะมุกเป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรม ในปี พ.ศ. 2555 หรือ ค.ศ. 2012 (การประชุมครั้งที่ 36) ที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก นครสหพันธ์เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ประเทศรัสเซีย โดยใช้เกณฑ์ iii ซึ่งเป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานของวัฒนธรรมหรืออารยธรรมที่ปรากฏให้เห็นอยู่ในปัจจุบันหรือว่าที่สาบสูญไปแล้ว
จาก
en.wikipedia.org
th.wikipedia.org
www.thaiwhic.go.th