เมืองโกโร ซึ่งมีสิ่งก่อสร้างด้วยดินที่เป็นเอกลักษณ์ของแคริบเบียน เป็นตัวอย่างเพียงหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่ของการผสมผสานอันเข้มข้นของรูปแบบพื้นถิ่นกับมูเดฆาร์ (Mudéjar) ของสเปนและเทคนิคสถาปัตยกรรมของดัทช์ เมืองนี้เป็นหนึ่งในเมืองอาณานิคมยุคแรก ๆ (ก่อตั้งใน ค.ศ. 1527/พ.ศ. 2070) และมีอาคารประวัติศาสตร์ราว 602 หลัง
เมืองโกโรและท่าเรือ ได้รับเลือกเป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรม ในการประชุมครั้งที่ 17 ใน ปี พ.ศ. 2536 (ค.ศ. 1993) ณ เมืองการ์ตาเคนา จังหวัดโบลิบาร์ ประเทศโคลอมเบีย และในการประชุมครั้งที่ 29 ปี 2548 (พ.ศ. 2005) ได้มีการขยายพื้นที่ของมรดกโลกเพิ่มขึ้น ณ เมืองเดอร์บัน จังหวัดควาซูลู-นาตัล ประเทศแอฟริกาใต้ โดยใช้เกณ์ดังนี้
(IV) - เป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของประเภทของสิ่งก่อสร้างอันเป็นตัวแทนของการพัฒนาทางด้านวัฒนธรรม สังคม ศิลปกรรม วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี อุตสาหกรรม ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ
(V) - เป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของวัฒนธรรมมนุษย์ ขนบธรรมเนียมประเพณีแห่งสถาปัตยกรรม วิธีการก่อสร้าง หรือการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ ซึ่งเสื่อมสลายได้ง่ายจากผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมตามกาลเวลา
จาก
en.wikipedia.org
th.wikipedia.org
www.thaiwhic.go.th
whc.unesco.org
